Storytelling-guide_GR

20 Η έννοια του απρόβλεπτου Μια καλή ιστορία διατηρεί την αγωνία: πού θα καταλήξει; Τι θα συμβεί; Γενικά, ξέρουμε πώς να δημιουργήσουμε αγωνία και απολαμβάνουμε να διηγούμαστε μια ιστορία που κρατά τον θεατή «σε αναμμένα κάρβουνα». Αυτό μπορεί να προκύψει από την ίδια την ιστορία, σπάνια: μια ιστορία από μια μακρινή χώρα, που λαμβάνεται ως δώρο… Οι ιστορίες που διδάσκουν κάτι καινούριο, που φέρνουν μια νέα οπτική είναι ευπρόσδεκτες. Ωστόσο, κάποιες φορές η ιστορία είναι συνηθισμένη. Σε κάποιους πολιτισμούς στην Αφρικανική ήπειρο, η ιστορία είναι γνωστή στο ακροατήριο. Τίποτα δεν θα αποφασιστεί με την έκπληξη της πτώσης. Η τέχνη του αφηγητή έγκειται στο « να ξέρει και να ξεχνά ». Να ξέρει την ιστορία ώστε να εξελίσσεται ομαλά. Και ταυτόχρονα, να αφηγείται ένα δεύτερο παρόν, να αρνείται να κινηθεί πιο γρήγορα από την ιστορία. Να βιώνει την κάθε ανακάλυψη ενός χαρακτήρα σαν να την ανακαλύπτει την ίδια στιγμή με το κοινό. Να εμπλέκεται σε μια μάχη χωρίς να ξέρει ακόμα ποιος θα νικήσει. Χάρη σε αυτή την έκπληξη σε κάθε στιγμή της ομιλίας, το ακροατήριο μπορεί να παραμείνει απορροφημένο, «κρεμασμένο» από τον αφηγητή. Η τέχνη των επαγγελματιών της αφήγησης περιλαμβάνει, επίσης, την ικανότητα να εντυπωσιάζονται από πληροφορίες σαν να είναι σπάνιοι θησαυροί. Χωρίς να φαντάζονται τι θα συνέβαινε μετά. Ανοικτοί στην έκπληξη. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η αφήγηση έχει μια ιδιαιτερότητα, συγκριτικά με τον κινηματογράφο και το θέατρο· είναι φτιαγμένη από ζωντανό υλικό που μεταφέρεται κατά το ήμισυ από τον αφηγητή και κατά το ήμισυ από το ακροατήριο. Η ιστορία που, στην απλούστερη της μορφή, παρουσιάζεται σήμερα σε ένα ακροατήριο, δεν θα είναι η ίδια με την «ίδια» ιστορία που θα παρουσιαστεί αύριο κάπου αλλού, ούτε από άποψη όρων ούτε από άποψη διάταξης…