Storytelling-guide_GR

16 Θαυμάζουμε περισσότερο τις προσπάθειες ενός ατόμου παρά τις επιτυχίες του. Ο ακροατής θα αναγνωρίσει τον εαυτό του ως άνθρωπο με δυνατά σημεία αλλά και αδυναμίες. Η αυθεντικότητα θα ενισχύσει την ταύτιση του ακροατηρίου με την ιστορία σας, θα αυξήσει την αξιοπιστία σας και θα σας επιτρέψει να καθιερώσετε έναν δεσμό εμπιστοσύνης και ειλικρίνειας. Οι πραγματικές ιστορίες διατηρούνται καλύτερα στη μνήμη γιατί έχουν μεγαλύτερη απήχηση στο κοινό. Δώστε ρυθμό στην ιστορία σας ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΕ! Αν η αφήγησή σας είναι προφορική, λάβετε υπόψη σας ότι οι παύσεις και οι σιωπές είναι εξίσου σημαντικές με τις λέξεις που χρησιμοποιείτε. Αυτές οι παύσεις πρέπει να εξεταστούν προσεκτικά και να τοποθετηθούν στα σωστά σημεία: η σιωπή μπορεί να αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον του ακροατηρίου σας, να προκαλέσει φόβο, λύπη, αγωνία… Οι «αναπνοές» στην ιστορία σας θα σας επιτρέψουν, ακόμα, να κρατήσετε την προσοχή του ακροατηρίου: είναι βασικό να τους δώσετε χρόνο να κατανοήσουν και να ερμηνεύσουν την ιστορία σας. Προσπαθήστε, επίσης, να χρησιμοποιήσετε διάλογο με το κοινό παρά τον απλό αφηγηματικό τρόπο και προσπαθήστε να κτίσετε τα γεγονότα σκηνή με σκηνή, κρατώντας πάντα τη δυναμική ενός ρυθμού που κόβει την ανάσα. Στο τέλος, κάντε ένα δυνατό κλείσιμο: Ένα συναισθηματικό κλείσιμο μπορεί να έχει μια ισχυρή, μεγάλης διάρκειας επίδραση στο ακροατήριο. Συνοψίστε εν συντομία το κύριο μήνυμά σας και πείτε σε αυτούς που σας ακούν τι μπορούν να σκεφτούν παρακάτω. Δείξτε συναισθήματα αντί να τα περιγράψετε Βεβαιωθείτε ότι ο αναγνώστης, ο θεατής ή ο ακροατής βιώνει όσα κάνατε ή ζήσατε, ότι δεν ακούει απλώς όσα πραγματικά περάσατε. Πρέπει να βυθιστείτε στην κατάσταση που περιγράφετε στο σημείο που νιώθετε ότι την ξαναζείτε. Είναι απαραίτητο να περιγράψετε όσα είδατε, όσα ακούσατε και όσα νιώσατε. Για να διασφαλίσετε κάτι τέτοιο, αποφύγετε προσεκτικά τις επεξηγήσεις. Πολλές φορές δίνουμε στον ακροατή να δει, να ακούσει, να νιώσει ό,τι βλέπει, ακούει και νιώθει ο χαρακτήρας, αφήνοντάς τον να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα… Μια σφιγμένη γροθιά; Αυξανόμενος θυμός… Ένα ρίγος στο δέρμα; Το τσουχτερό κρύο. Είναι σε αυτό το επίπεδο που το ίδιο το ακροατήριο κάνει μόνο του τη δουλειά του να κατανοήσει τι διακυβεύεται και βυθίζεται στην ιστορία με όλο του το σώμα. Οι επαγγελματίες της αφήγησης γνωρίζουν, επίσης, πώς να αμφισβητήσουν ή να προκαλέσουν τις αισθήσεις θέτοντάς τες στην υπηρεσία των ιστοριών που φέρνουν στην επιφάνεια: η μυρωδιά λίπους και σπιτικής μπύρας στο εργαστήριο του παππού του Justin. Για παράδειγμα, αντί «Όλοι ήμασταν αγχωμένοι» θα ήταν πολύ πιο ενδιαφέρον να πείτε «Φοβόμασταν να αναπνεύσουμε. Κανείς δεν έκανε τον παραμικρό θόρυβο».